چیزهای زیادی پیدا نمیشوند که لذیذتر از یک ظرف میگوی عالی کاملا پخته باشند. این میگو آب دار و خوش طعم است و در کره و سیر ریخته شده است. فقط فکر کردن به آن می تواند باعث شود که دهانتان آب بیفتد. در ضمن، میگو منبع بسیار خوبی از پروتئین کم چرب، ویتامین/ مواد معدنی مختلف (که مخصوصا دارای مقادیر بالایی از سلنیوم هستند)، امگا 3 و آنتی اکسیدان و آستاکسانتین قوی می باشد.
پس مشکل چیست؟ اگر میگوی وحشی میل می کنید، مشکلی وجود ندارد. با این وجود، 90 درصد میگوهایی در ایالات متحده آمریکا به فروش می رسند، در هند، تایلند، چین، اندونزی، ویتنام، مکزیک یا اکوادور تولید می شوند و جزئیات چگونگی فعالیت این صنعت شما را وادار خواهد کرد تا درباره خوردن میگوی این تولید کنندگان تجدید نظر کنید.
مخازن در یک پرورشگاه میگو
غذاهای دریایی که در پرورشگاه ها تولید می شوند (به ویژه میگو)، بیشتر در معرض آلودگی با باکتری ها و یا مواد شیمیایی مضر هستند تا هم نوعان وحشی خود. نمونه هایی از جمله میگو بسته بندی شده با یخ که از آب شیرین محلی ساخته شده است، حاوی باکتری های بیماری زا (مانند سالمونلا و اشریشیا کلی) هستند. فقط به این فکر کنید که وقتی به نقاط خاصی از جهان سفر می کنید و از آب محلی آن منطقه می خورید، چه اتفاقی می افتد.
تولیدکنندگان این میگوها به شدت از آنتی بیوتیک ها، ضد عفونی کننده ها و آفت کش ها (که بسیاری از آنها در ایالات متحده غیرقانونی هستند) هم استفاده می کنند.
قایق میگو
علاوه بر این، قایق های ماهیگیری و کارخانه ها به شدت کثیف هستند و وجود آشغال، موش، مگس و بقایای پوسیدگی مخلوط شده با میگو و ذخیره میگو در دمای نامناسب گزارش شده است.
در نتیجه، صنایع محلی تولیدکننده میگو دائما با بیماری میگوهای خود مبارزه می کنند و سعی می کنند آن ها را درمان نمایند. مزرعه میگو قبل از آنکه جمعیت میگوها در استخرهای میگو به حدی برسد که دیگر نتوانند زنده بمانند و در نتیجه تعداد زیادی از آن ها بمیرند، فقط ۷ سال می تواند دوام بیاورد. در واقع، صنعت تولید میگوی برخی از کشورهای تولید کننده آن، مانند تایوان، به دلیل بیماری میگوها ورشکست شده و و هرگز صنعت تولید میگوی خود را نتوانستند احیا کنند. این مساله تا حد زیادی افزایش شدید قیمت میگو در سال های اخیر را توضیح می دهد که افزایش تقاضای میگو هم به آن دامن زده است.
بر اساس مطالعه ای توسط مراکز مدیریت و پیشگیری بیماری (CDC)، یک چهارم شیوع بیماری های غذایی در ایالات متحده به خاطر غذاهای دریایی وارداتی ایجاد می شود. این مقدار بیشتر از همه غذاهایی است که آزمایش شده بودند و میگو بزرگترین بخش غذاهای دریایی وارداتی را شامل می شود. در حقیقت، فقط 2.7٪ از تمام غذاهای دریایی وارداتی بازرسی می شوند و حتی مقدار کمتری از آن ها توسط سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) مورد آزمایش قرار می گیرند و هنگامی هم که این مواد غذایی را آزمایش می کنند، معمولا بیماری ناخوشایندی در این مواد یافت می شود. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۱ سازمان غذا و دارو آمریکا گزارش کرد که نمونه های میگوی هندی و تایلندی حاوی ۲۸-۲۹ برابر نیتروفورازون (nitrofurazone) (نیتروفورازون یک آنتی بیوتیک سرطان زا شناخته شده است) بیشتری نسبت به حد مجاز سازمان غذا و دارو آمریکا بودند. کلرامفنیکل آنتی بیوتیک دیگری است که مشخص شد مقدار آن در میگوها 150 برابر حد مجاز بوده است.
لجن سمی خروجی از انتهای یک استخر میگو در مزرعه ای در کشور اندونزی
اینها تنها حقایقی هستند که می توانند مستقیما بر سلامت شما تأثیر بگذارند. گزارش هایی مربوط به نقض گسترده حقوق بشر در برابر کارگران در قایق های میگو و در فرآوری میگوهای کارخانه ها (مانند کودکان کار، بردگی، ضرب و شتم و حتی گزارش قتل) هم وجود دارند. به علاوه، پرورش میگو در این مناطق با تخریب زیست محیطی انبوهی از باتلاق های ماندابی ساحلی ارتباط داده شده است که باعث می شود این مناطق بیشتر در معرض تخریب به خاطر موج های سهمگین باشند. همچنین، این مزارع پرورش میگو، زیستگاه های سایر گونه های مهم دریایی مانند ماهی اسنپر، ماهی باس دریایی، ماهی تیلیپیا، صدف و خرچنگ را از بین می برند. علاوه بر این، اکثر غذا برای مزارع پرورش میگو از ماهی های به اصطلاح «آشغالی» (این ماهی ها چثه نسبتا بزرگی دارند و عمموما انسان ها آن را نمی خورند، به همین دلیل به این ماهی ها، ماهی های آشغال می گویند) بدست می آید. شکار این ماهی ها نیاز به تورهای ماهیگیری گسترده ای دارد که خود تهدید بیشتری برای ماهی هایی است که در حال حاضر در آب های بیش از حد ماهیگیری شده زندگی می کنند. همه ما «فعال محیط زیست» نیستیم، اما نباید از این نوع صنعت حمایت کنیم، زیرا می دانیم که این کار اشتباه است.
خوشبختانه در کشور خودمان هم میتوانید میگوهای وحشی پیدا کنید، گرچه این میگوها قیمت بالاتری دارند، اما حداقل میتوانید بیشتر مطمئن باشید که این میگوها بهداشتی هستند و بدون نقض حقوق بشر و مسائل زیست محیطی بدست آمده اند.
نوشته دکتر تاد کیلبرو
منبع: https://www.daringgourmet.com
دیدگاهتان را بنویسید